Onze Stam. Jaargang 1911

[p. 87]

Van langs het strand.

Het volk is weg van strand, men ziet schier niemand reizen
Langs kursaal en langs dijk. Verlaten is de zee
En niemand, niemand woont er nog in de paleizen,
Die nu gesloten staan als huisde er dood en wee.

De luiken zijn al toe. Wat moet de wand'laar peizen
Als hij die prachtge reeks beschouwt daar, langs de ree?
Zij sloten d'oogen toe, 'lijk voor den dood zijn zeisen
Al dat hier leeft ze sluit, zoo ras en zoo gedwee.

Van al uw pracht en glans, van 's wellusts blij getoover
Wat blijft er ‘Océan’ en ‘Splendid’ nu nog over,
Tenzij die groote plank, waarop nog prijkt uw name,
Die dient, och God en Heer! voor schamele reklame?...
Het schijnt een zerkzuil, nu gesloten, vast en dicht,
waarop geschreven staat, wie der begraven ligt.

Oostende, 20 Oct. 09.
D^r Hillemans.