Onze Stam. Jaargang 1911

Het Edelweiss!

Het is reeds algemeen geweten dat dit jaar het feest onzer geliefde Koningin met de Alpenbloem Edelweiss zal gevierd worden.

Als een voorsmaak, deelen wij hier de vertaling mede, naar het Duitsch van Rich. Teichmann bewerkt.

Aan H.M. ELISABETH, Koningin der Belgen.

Edelweiss!⁽¹⁾

Naar Rich. Teichmann.

(1) EDELWEISS is in onze taal: EDELWIT; maar wij behouden hier liefst de Duitsche benaming. P.P.D.

1

Wie noemt mij daar het eenzaam bloemelijn
Dat op 't gebergte rijst bij zonneschijn;
Het schoonste sieraad van het Alpenzicht,
Daar boven groeiend, door den sneeuw verlicht!
De hertenhoeder van den Alpentop
Wijst er in vreugd met eedle fierheid op!
Het is de schoonste bloeme, 't beeld der peis:
Der Alpen koningin, het Edelweiss!

[p. 56]

Refrein:

Het is de schoonste bloeme, 't beeld der peis;
Der Alpen koningin, het Edelweiss!

2

Den jongling, wien de hindervolle baan
Niet afschrikt, trekt de steile hoogte aan.
Hij weet het wel, langs daar alleen vindt hij
Het grootste heil, dat eens te vinden zij!
Geen rots te hoog, geen kloof is hem te breed:
Hij juicht, omdat hij tot zijn doelwit treedt!
Vol won, plukt hij het bloemlijn, dat daar schiet,
Het Edelweiss, der Alp ‘Vergeet-mij-niet!’

Refrein:

Vol won, plukt hij het bloemlijn, dat daar schiet,
Het Edelweiss, der Alp ‘Vergeet-mij-niet!’

3

Met hand en hart staan wij voor 't Alpenland
En roepen allen wie de heilge band
Der Vrijheid vast en trouw omsnoert met kracht,
Die sterven zouden voor der Alpen pracht;
Die fier en kloek vereenigd, hand in hand,
De Vrijheid plantten in het Alpenland,
De Vromen krijgen moed en wil ten prijs,
Het hoogste loon, een teeder Edelweiss!

Refrein:

De Vromen krijgen moed en wil ten prijs,
Het hoogste loon, een teeder Edelweiss!

4

En als dan eens het stervensklokje luidt,
En d'Alpenzoon ter dood zijne oogen sluit,
De priester stort dan weemoedsvol een beê,
Wijl voor Gods troon zijn ziele staat ten vreê!
Met bloemen siert men heel zijn hutje kleen;
Men draagt hem weenend naar het kerkhof heen;

[p. 57]

 

En uit den vriendenkring, ter eeuw'ge reis,

 

Brengt ieder hem het laatste Edelweiss!

Refrein:

En uit den vriendenkring, ter eeuw'ge reis,
Brengt ieder hem het laatste Edelweiss!

P.P. Denys.
Komen, 25 Maart 1911.