Onze Stam. Jaargang 1911

[p. 1]

[Nummer 1]

Nieuwjaar.

't Jaar is henen - en verdwenen
Op de golven van den tijd,
En daar zien we - weêrom 't Nieuwe,
Dat voor goed het anker smijt.

Wie zal raden - wat geladen
Ligt in 't Schip zijn donk'ren schoot?
Zijn het vruchten vol genuchten
Oftewel van pijn en dood?

Gansch den eersten en den meesten
Pak, dien 't scheepsvolk brengt aan wal,
Zijn al giften, zijn geschriften,
Waar ‘Geluk!’ blinkt overal!

Maar al 't ander, 't dekt malkander,
Niemand weet wat het bevat;
Wat houdt morgen zoo verborgen,
Brengt het schade ofwel een schat?

Zijn het dagen vol behagen,
Vol van vriendschap, vol geluk;
Gaan zij vluchten voor het zuchten
Van de pijn en hertedruk?

Zijn het dagen vol van klagen,
Vol ellende, vol verdriet?
Volgt verblijden op het lijden?
Die 't voorspelt en 't weet het niet!

[p. 2]

 

Morgen klemt men, morgen zwemt men

 

In de vreugde en in 't genot;

 

Morgen daalt men, morgen dwaalt men

 

Heen en weêr: Daar is uw lot!

 

 

 

Morgen 't schettren, morgen 't klettren

 

Van de vreugde in overvloed;

 

Morgen steur zijn en te leur zijn,

 

Morgen vol van tegenspoed.

 

 

 

Vele vrienden, die gij diendet

 

Morgen kennen u niet meer,

 

Voor goê daden slechts verraden!

 

Morgen is vol hertezeer.

 

 

 

Zoo is 't leven: Eeuwig streven

 

Vol van angst welk d'hoop niet sust,

 

Overwinnen... herbeginnen!...

 

Nimmer, nimmer smaakt men rust.

 

 

 

Morgen, morgen... weêrom zorgen;

 

Meer nog dan de dag van heên;

 

Morgen lijden, morgen strijden

 

Erger nog dan in 't verleên.

 

 

 

Overwinnen... herbeginnen

 

Daar een nieuwe vijand daagt;

 

Nooit de vrede... weêr gestreden,

 

Weêr gevochten onversaagd!

 

 

 

Zoo gaan w'henen, wijl de eene

 

Dag volgt op den andren steeds;

 

't Schijnt zoo trage!... tot geslagen

 

Zal de laatste uur zijn reeds.

 

 

 

Met de blâren meêgevaren

 

Die daar vielen van den boom;

 

Met de baren weggevaren

 

Snel vooruit op 's levensstroom!

 

 

[p. 3]

 

Zien we 't nieuwjaar nog vernieuwen?

 

Dat is uw geheim, o God,

 

Gij, die morgen houdt verborgen,

 

Meester, Gij, van 's menschen lot!

 

 

 

Oostende, 1/1/1911.

 

D^r Hillemans.