Onze Stam. Jaargang 1908

[p. 231]

Herfst.

't Herfst... Door nachten holzwart trekt de
kille dood, vol grim, te baan;
zoekende, omendom, heur giftpriem,
- weemoed, kwijning - in te slaan.

Winden huilen door de kruinen
- geluw, ziek, het lied der dood;
koude tranen vallen klagend
uit de wolken in de sloot.

't Herfst. De kale velden sidderen;
uit 't verkleumde, rillend gras,
naar de doodsche bosschen druischt het
spookig - nare kraaigekras.

t Herfst. De lauwe zonne dekt heur
aanzicht, voor het aardsche zerk,
met het - als 'n rouwemantel,
grauw en zwart bewolkte zwerk.

't Herfst. De weemoeds worrem in m'n
zieken boezem, kruipt omhoog;
aan 't verslakkeren lik de blâren,
ros en gallig, 't hert is droog!

Leuven.
Jul. Krekel.