Onze Stam. Jaargang 1908

Heine nagezongen.

Dennenboom met groene vingren
Klopt aan 't lage vensterkijn,
En de mane, de bespiedster,
Blikt daarin met zachten schijn.

Vader, moeder aad'men hoorbaar
In 't aangrenzend kamerkijn,
Waar wij beiden, zalig koutend,
Nog te zamen wakker zijn

Dat gij hebt zoo vaak gebeden
Dat gelooven valt mij zwaar.
Zie, dat trekken van uw lippen
Is toch niet van 't bidden daar.

O! dat booze, koude trekken,
Het verschrikt mij menigmaal,
Maar die donkere angst verdrijft weer
Uwer oogen vrome straal.

'k Denk ook niet dat ge kunt gelooven
Wat steeds geloofbaar is geweest.
Zeg, gelooft ge aan God den Vader,
Aan den Zoon en Heil'gen Geest?

- O! mijn kleine, reeds als knaapje,
Toen ik zat op Moeder's schoot,

[p. 41]

 

Loofde ik innig God, den Vader

 

Die regeert zoo goed en groot.

 

 

 

Die de wereld heeft geschapen

 

En daarop den schoonen mensch,

 

Die en zonne en maan en sterren

 

Voorgeschreven heeft zijn wensch.

 

 

 

Toen ik grooter werd, mijn kindje,

 

Werd ook meer begrip mijn loon

 

'k Overdacht en werd verstandig

 

En geloofde ook aan den Zoon.

 

 

 

Aan den Zoon, die zelf zoo liedrijk

 

Ons de liefde kennen doet,

 

En door 't eigen volk verloochend,

 

Aan het kruishout sterven moet.

 

 

 

En 'k ben thans een man geworden,

 

Die veel reisde, die veel leest,

 

't Harte zwelt mij, immer voller,

 

Nu versta 'k den Heiligen Geest.

 

 

 

Dees volbracht de grootste wondren

 

En veel groot're doet hij nog:

 

De tirannen sloeg hij neder,

 

En bevrijdde de armen toch.

 

 

 

Heelend de oude zielewonden

 

Schiep hij 't recht door zijne macht.

 

Alle menschen ooit geboren

 

Zijn van adellijk geslacht.

 

 

 

Hij verjaagt de booze nevels

 

En het somber harteleed,

 

Dat ons liefde en vreugd vergalde

 

Dag en nacht ons lijden deed.

 

 

[p. 42]

 

Duizend ridders, welgewapend

 

Koos de heilge Geest, zoo goed,

 

Dat ze trouw zijn wil vervullen

 

Heeft hij hen bezield met moed.

 

 

 

En hun blanke zwaarden flikk'ren

 

Bij het wapp'ren van elks vaan.

 

O, gij zaagt gewis, mijn kindje!

 

Gaarne zulk een ridder aan,

 

 

 

Nu zie mij dan aan, mijn liefje,

 

Kus me vrij en onbevreesd,

 

Want ik zelf, ik ben een ridder,

 

Ridder van den Heil'gen Geest.

 

 

 

(Reisebilder).

 

Joh. Kesler.