Onze Stam. Jaargang 1907

[p. 288]

Jonge Liefde.

Zoele zeewind zoevert zachte
Langs het glinsterende zand,
Streelt liefkoozende de lokken
Van het kinderpaar aan 't strand.

Blond is 't lieve, schalksche meisje
Blozend, kriekenrood, haar wang,
Vreugde flonkert in haar kijkers,
't Knaapje is schuchter nog, en bang.

Jubblend pletsen ze in het water
Met hun paarlemoeren voet,
Schichtig hupplen beiden verder
of elkander tegemoet.

Vluchtig als een jonge reebok
Loopt hij joelende haar na
En kust haar de gulden lokken
En noemt haar zijn wederga.

Smeulend reeds in hunnen boezem
Slaapt de zuivre, pure min,
Later wellicht vuurge hartstocht
Zindering van ziel en zin.

Dat ze eilaas! toch niet verdwijne,
Als een geurge wierookwalm,
Die zich oplost in de ruimte;
Als een lofzang zonder galm!

Dat ze voortleve in hun harten,
Weeldrig tiere en er gedij;
Dat die liefde gulden vruchten
Drage, dat zij eeuwig zij!

Bergen.
E. Tabary.