Onze Stam. Jaargang 1907

[p. 34]

't Heideroosje.

'r Zag een knaap een roosje staan
'n Roosjen op de heide;
't Was zoo lief, keek hij het aan,
Dartlend lustig op de weide;
Keek hij naar de lieve blaên
Van 't Roosje lief, 't Roosje rood,
't Roosjen uit de heide....
_* * _*
't Knaapje sprak: ik breke dij,
Roosjen uit de heide!
't Roosje sprak: ‘ik steke dij,
Dat du eeuwig denks aan mij’;
‘En ik zal 't niet lijden
Roosje lief, o roosje rood,
Roosjen uit de heide!’
_* * _*
En het woeste knaapje brak
't Roosjen uit de heide.
't Roosje weerde zich en stak,
Vruchtloos was 't nu ‘wee!’ ‘en ach!’
't Kon het leed niet mijden
Van 't roosje lief, 't roosje rood
't Roosjen uit de heide!

F.V.