Onze Eeuw. Jaargang 21

[p. 364]

Verzen
Van Jacqueline E. van der Waals.

Aanstonds, toen ik wakker werd,
Scheen de zon mij in de ruiten
En de vogeltjes daarbuiten,
Van nabij en in de vert,

Sloegen, 't bekje opgesperd,
Aan het zingen en het fluiten,
Aanstonds, toen ik wakker werd,
Dat de englen met hun luiten

Niet zoo vrij en onbenerd,
- Als de dooden 't oog ontsluiten -
Hunne vreugde kunnen uiten
In het hemelsche concert,
Als de vogeltjes daarbuiten
Aanstonds, toen ik wakker werd.

[p. 365]

Rozeboompje.

 

Als de zon des avonds daalt

 

Staat mijn rozeboom vol rozen

 

In het avondlicht te blozen,

 

Dat zijn kruintje overstraalt.

 

 

 

't Boompje bloost en bloeit en blinkt

 

In het midden van mijn gaarde,

 

Waar rondom de duistrende aarde

 

Reeds in schemering verzinkt.

 

 

 

's Avonds in mijn rozenhof

 

Blijft het avondlicht gevangen

 

In de duizend roosjes hangen

 

Roodend roos en rozelof.

[p. 366]

Aan............

 

Ik durf met mijn denken

 

Uw smart niet genaken,

 

Niet aan te raken

 

Uw droefenis;

 

Hetgeen mij zou troosten

 

Licht zou het u krenken,

 

Het teerste en brooste

 

Dat in u is.

 

 

 

Ik zie uw verklaarde,

 

Uw stilfijne trekken,

 

Die, wat ze bedekken

 

Aan wanhoop en strijd,

 

Verheerlijkt belijden

 

En dankbaar aanvaarden

 

Het gevensbereide,

 

Dat in ons schreit.