Onze Eeuw. Jaargang 1

[p. 1263]

Zielekreet.

Ik ween in donk'ren nacht en eenzaamheid.
Hoor hoe mijn ziel, alleen, in 't donker schreit.
Ze schreit gelijk een kindeke van dorst
Schreit naar de weelde van de moederborst,
Als Babels Joden, uit Jerusalem
Verdreven, naar hun heerlijk Heiligdom,
Gelijk een bruidje naar haar bruidegom:

Zóó weent mijn stem!

Ik schrei naar U, o Heer, die verre zijt,
Gelijk een schaapje naar den herder schreit,
Gelijk een kind, dat honger heeft, naar brood,
Gelijk een levensmoede naar den dood,
Een afgejaagde hinde naar de bron,
Gelijk een kwijnend plantje naar de zon,
Als Rachel weenende te Bethlehem:

Zóó weent mijn stem!

U.E.V.