Ontmoeting. Jaargang 17

[p. 375]

Frederice van Faassen
Landschap dat bekend is

leventje
nog niet tot bewustzijn ontwaakt
plantje van nederigheid
speel maar slaap maar
pakken en kijken
een wiegje van zorgzaamheid
pas begonnen
lach je een beetje
je kleine handje oogje en
alles wat klein aan je is
een gloeiende wang
speeltje van verlangen
we moeten je wel met kanten en strikken versieren
versierinkje van ons bestaan
eigen bestaantje
dat zich om zichzelf bekommert
zo moet je lachen zo moet je huilen
iedere dag een beetje groter
je strekt je uit
mensje met een adem een hartslag
een begin in de tijd
een krulletje
een wiegenkindje
met een rinkelbel