Ontmoeting. Jaargang 17

[p. 279]

Frank Daen
Bucuresti

Lacul Herãstrãu.

Een buizerd cirkelt zonder vleugelslagen
tegen de tinnen van 't kultuurpaleis
en brengt de drukke duiven van de wijs.
Wat mussen schijnen om hun dood te vragen.

De slappe vlag hangt feestmoe en verbleekt.
Lenin kijkt naar de stad als alle dagen.
De boeren hobbelen met hun wrakke wagen
naar markten, waar de koopwaar nog ontbreekt.

De zon springt van de kim en niet te tellen
breken de gouden blokken uit het groen.
De triomfboog zwelgt in haar goede doen
hoewel ze van de doden moest vertellen.

Verderop dringen stedelingen saam
doorsneden door de dikke rode bussen
met meisjes lacherig hangend aan de lussen.
De ouden zitten degelijk aan het raam.

En in de oude stad, de kleine kerken
hun koepelogen knipperend maar fel.
2e doen het in de massa wonderwel
terwijl de hoge flats er niets van merken.

Speels rekt de stad zich uit. Haar nylontooi
van zonlicht doet haar volle boezem groeien
uitdagend spits haar rozenparken bloeien
Boekarest plukt de dag en weet zich mooi.