Ontmoeting. Jaargang 17

[p. 52]

Wim Pendrecht
Treinreis in de sneeuw

Sneeuw die mantel van liefde
boven gebeente van voorouders
maakt hun doodzijn dieper
hun verleden witter.

Bomen schrijven hun takken
in woeste ledige letters tegen de hemel
zoveel doodstilte
zo weinig leven om niet.

De trein schuift een dubbel spoor
mijn wissels langs
de bovenleiding fluit
het vogelliedje van verlangen
in mijn gehorig hart

hoog en laag
in en uit
om het langst.