Ontmoeting. Jaargang 16

[p. 249]

Jo Kalmijn-Spierenburg
Clochard

Niets meer te verliezen hebben
is de laatste hartstocht.
Met een baard vol luizen
in vrede slapen op de stenen
van de kade bij Pont Neuf
dicht bij het ademen van water.
Niets meer te verliezen hebben
is ontbonden zijn van noodzaak
en van alle aansprakelijkheid,
verminkte vleugels dichtvouwen,
omdat de zon heeft gelogen.
Het is onkwetsbaar worden
voor de pijn van het verwonderen,
binnen de zorgvuldige grenzen
van het kleine verzonken ik.