Ontmoeting. Jaargang 16

[p. 215]

Henk Kooyman
Een nieuw gebed tot Maria

Maria, mocht je eens rijpen
Van maagd tot brandende bruid
Je voeten niet meer op een stenen voetstuk
Maar diep in de warme aarde geworteld
Je lichaam niet langer angstvallig verborgen
In omhulsels van schemer en zonde
Je glimlach niet langer tot dogma bevroren
En je kroon geen krampachtige stralenkrans
Maar je haar gewoon in het maanlicht glanzend
En je borsten vol wijsheid weer vreugdevol zogend
Voor iedereen zichtbaar het Kind van altijd en allen
In het gedempte zonlicht op de rug van de dorpse paaskoe rijdend

Maria, mocht je zo rijpen
Uit je kille heilstaat tot warme kraamvrouw ontdooien
Van verlichte maagd tot donker brandende maanvrouw
En je zusters (h)erkennen: Istar en Astarte, Ostara en Freija
Je zou de winter van steen en been overwinnen
Verzachten de westerse wereld van willens en wetens
Je zou ontspannen de mannelijk krachtige pezen
Het hedendaags en eeuwenoud noodlot van pijl en boog
Je zou de opstand slaken en de afgrond dempen
In genadeloze zomer het te scherpe zonlicht temperen
Met de zachte macht en de wellustige lach van je werelds en bovenaards lichaam..

Maria, mocht je zo groeien
Van maagd tot moedergodin
De haas zou weer rond de eierkorf dansen en springen
En de paaskoe als vroeger geslacht en verdeeld onder allen
En de maan uit haar doffe kwartierstaat verlost zijn
De scherp blinkende sikkel zou zwellen tot volglanzende cirkel
En de aarde zou zeker winnen.