Ontmoeting. Jaargang 16

[p. 206]

F.W. van Heerikhuizen
Eeuwig voorjaar

Ik stond toen voor dat klein gebouw
Dat mij van Hooft en Breêro sprak.
De lente steeg er uit de schouw
En trippelde er langs het dak.

Het kleine venster bovenin
Kon elk moment weer opengaan,
En alle vreugden van de min
Zouden dan wild naar buiten slaan.

De raampjes waren knipoogjes
Vol prille onbedorven pret,
En leken met hun rondboogjes
Pas gister in de muur gezet. -

En steeds als de kastanje bloeit,
Trots ouderdom der gevelrij,
Trots 't vuile water dat niet vloeit,
Dan is dat vroege uur nabij,

Die lente waarvan steeds een glimp
In Holland leven blijft en lokt,
Op grachtjes waar de schoeiing blinkt,
In straten schijnbaar stijfgerokt;

De carillons kennen haar ook,
En soms een oude boerderij;
De hemel achter winterrook
Voert rakelings eraan voorbij,

En telkens als een spoor ervan
Waar ik ook loop weer wordt verspild,
Dan wordt mijn hart een jonge man
And dances with the daffodils.

1954