Ontmoeting. Jaargang 16

[p. 160]

Kritieken

Jo Kalmijn-Spierenburg
'k Vouw mijn handjes.
Wageningen - Zomer & Keuning.

Jo Kalmijn-Spierenburg was de aangewezen dichteres om een bundel kindergebeden samen te stellen. Veel kindergebeden zijn verkapte grote mensengebeden, maar zij heeft zich in de kinderwereld in-gedacht: ‘Dank U, Heer, voor alle lichtjes, die ik uit mijn raam Kan zien’. Er is een ‘gebed voor de dieren’ bij en een ‘gebed voor de vogels in de winter’. Voorbeelden van echte kindergedichten - zoals die van Jan Wit en Schulte Nordholt in Dr. Klink's ‘Bijbel voor de kinderen’ - vinden wij in dit boekje niet.

O.J.

Prof. Dr. J.H. Semmelink
Onsterfelijkheid en opstanding.
Den Haag - Uitg. Van Keulen.

In de serie ‘Exegetica’ verscheen een brochure van Prof. Semmelink met een overzicht van de bijbelteksten, die de heilsverwachting voor het leven na de dood uitspreken.

Het eeuwige leven omvat z.i. zowel opstanding als onsterfelijkheid, waarbij het meer aankomt op behoud van de ziel dan van het lichaam. Deze conclusie roept vragen op die hij niet beantwoordt; maar terecht grijpt hij uit boven het dilemma ‘onsterfelijkheid of opstanding’, zonder de ziel een eeuwig leven toe te kennen dat deze in zichzelf bezitten zou.

O.J.

H.J. Hegger
Ik zag Gods heerlijkheid.
Hoenderloo - Hoenderloo's Uitgeverij.

Dit boek draagt een sterk persoonlijk karakter. Vanuit het gegrepen-zijn door het appèl van de Pinksterbeweging bezingt Ds. Hegger het werk van de Heilige Geest, Die niet identiek is met het Woord. ‘Bidden in tongen is meejuichen met Gods Geest in je. Je laten drijven op deze stroom van aanbidding.’ In zichzelf hebben de christenen allen dezelfde waarde, maar t.o.v. de gemeente is er verschil; met deze stelling bestrijdt hij de excessen van Pinksterstromingen. Vooral het laatste hoofdstuk vaart tussen de klippen door van een al te stoer ‘calvinisme’ en een wazige religieusiteit.

O.J.

Prof. Dr. E.L. Smelik
De ethiek in de verkondiging.
Nijkerk - Uitg. G.F. Callenbach.

‘In de ethiek, die christelijk wil zijn, moet het leven eerst recht leefbaar worden. Het moet vrije adem krijgen.’ Dit citaat is typerend voor dit deel van de ‘Ethische verkenningen’, waarin het theologisch uitgangspunt, de gevaren en de inhoud van de ethische prediking ter sprake komen. Smelik behandelt de tien woorden op zo'n manier, dat steeds weer duidelijk blijkt hoe de wet geen politionele verordening is. Met Kohlbrugge ziet hij de geboden ook als beloften, als echte futura. Hij is Nietzsche dankbaar voor de ontdekking van de schijn-argumentatie en de zuivering van motieven. Zijn stijl leest prettig, omdat hij geen woord teveel of ernaast zegt.

Voor de prediking is een boek als dit van groot belang. Het verlost ons van de eenzijdige accenten op de vergeving als troost voor het verontruste geweten en opent onze ogen voor de vergeving als tot handelen bevrijdende, tot ons komende kracht van God.

O.J.