Ontmoeting. Jaargang 16

[p. 72]

J.W. Schulte Nordholt
Dromer

Een kind staat tussen de kinderen in,
het hoort niet meer bij het huisgezin,

zijn oor is te groot en is te klein
om voor anderen open te zijn,

de geluiden dringen er niet in door,
niet in het rotsbeen van ivoor,

rondgebouw als een citadel,
in zijn eigen vouwen in de knel,

een oor behorende aan zichzelf,
als een uitspansel is, een hemelgewelf,

dragende in zichzelve mee,
zoals een schelp een grote zee,

ruisen van eeuwen er in gebannen,
het hele heelal er in uitgespannen,

een oor te groot en veel te klein,
vol van zaligheid, vol van pijn.