Ontmoeting. Jaargang 16

[p. 38]

F.W. van Heerikhuizen
Rechtvaardiging

De enige rechtvaardiging van ons bestaan
Is onze kracht van binnenuit. Elk duimbreed
Dat wij de wereld toestaan neemt zij af
En moeten wij opnieuw veroveren. Hij die wijkt
Of in zijn schulp kruipt wordt tezaamgedrukt.
De plaats van elke dode wordt terstond gevuld,
Alsof er op zijn heengaan was gewacht.

En toch: de waardigheid van 't kleinste kind,
Ja van een dier, slechts voorbeeld van zijn ras,
Spreekt uit hun blik, die zelfbewust verkondigt:
Ik ben hier niet alleen in mijn naam; ik besta
Omdat ik moet, omdat ik hier geplaatst ben.
Zie hoe ik argeloos mijn ruimte vul
En handhaaf. Als gij glimlacht is 't
Omdat gij u in mij herkent, mijn zekerheid
De uwe van binnen raakt en zachtjes richt.
Gij zijt niet zo verloren als ge vreest.
Vraag niet naar 't lot van één. Eén staat voor allen,
En put daaruit een laatste zekerheid
Nog op de rand van 't massagraf. In Israël
Is 't leven heerlijk, niet door ongestoord verloop,
Maar omdat 't vruchten afdwingt aan graniet.