Ontmoeting. Jaargang 16

[p. 36]

F.W. van Heerikhuizen
De dahlia's

Al de jaren van de Hitlertijd
Bloeiden in de kleine boerentuinen
Dahlia's: oranje, vlammend rood, lila met wit.
Langzaam bloeiden ze, door dauw, door hitte
En avond, en ze lieten zich niet storen
Door de eclatante dingen vol verschrikking.
Zelfs aan grenzen stoorden ze zich niet.
Uit de treinen gaven ze in bochten
Of bij halten aan de ogen vreugde
En verwondering, omdat de zon
Onveranderd in hun koele vuur bleef spreken.
Door die jaren boort zich deze stilte,
En ze is geen misverstand te noemen,
Daarvoor is ze veel te onherroepelijk.
Ook het andere was geen misverstand of droombeeld,
Daarvoor was het veel te ernstig, en zijn sporen
Staan nog in ons vlees en onze steden.
Maar de dahlia's zijn onweerlegbaar;
Ze verbinden ons met ons verleden.
Zien ons aan met grote kinderogen
Die nog open blijven in de nacht.