Ontmoeting. Jaargang 16

[p. 31]

Dick Zaal
Soms, daarom

Soms
is het alsof ik iets
tegen je zeggen moet
ik niet meer weet
dat ook nu
tussen onze woorden
alleen de stilte er toe doet
ik ontken dan
het bestaan van een nieuwe grond
maak mijn lippen tot een deel
van jouw koude mond
zodat ik
zacht zeggen kan

dode
ik weet wel
dode is je naam
zwijgen alleen nog
de taal waarin wij elkaar verstaan
maar lieve dode
ik ben het niet
die tegen je praat
niet de oude man die doof is
en nauwelijks nog tekens voor je maakt
nee lieve dode
ik ben het
het vriendje dat hoort
dat alleen maar woorden van sneeuw
begint te maken
dat buiten speelt, nauwkeurig mikt
en met één gebaar
jouw oor weet aan te raken

zodat
- en nu liefste dode

waarom nog langer

te ontkennen -

jij naast mij gaat

[p. 32]

 

jij langzaam en één voor één

 

mijn voetstappen als de mijne

 

moet herkennen

 

 

 

wij de dag weer zijn

 

waarin we beiden spelen

 

de straat het echte dambord

 

waarop jij en ik de sneeuw

 

in zwart en wit

 

samen kunnen delen

 

en wij ook weer zijn de stoep

 

met dicht langs de huizen

 

het verboden raam-gebied

 

waar je vader belt

 

ons beiden roept, mij terugstuurt

 

en alleen maar zegt

 

pas op

 

dat ook jouw sneeuw niet smelt

 

 

 

daarom

 

liefste dode

 

is het soms

 

alsof ik iets

 

tegen je zeggen moet

 

ik niet meer weet

 

dat tussen onze woorden

 

alleen het zwijgen er toe doet

 

ik je toe moet spreken

 

als

 

- en ik ben nu

 

de ander die

 

het zegt -

 

als het vriendje

 

dat uit angst en door jouw koude mond

 

soms lijkt op de oude man

 

die doet alsof

 

maar weet

 

dat hij de stilte nog niet heeft afgerond.