Ontmoeting. Jaargang 16

[p. 12]

Inge Lievaart
Ik dacht een mens

Ik dacht een mens in wie het vloeiende was
dat ook uitstroomde
maar niet als water
(dat naar omlaag
maar naar ene kant
onophoudelijk en
daarna voorbij)
maar stromende uit als zonder verlies
of het vloeide
en toch bleef staan
o heel anders dan steen
(bestaande zichzelf
met zichzelve alleen)
echter gelijkelijk vast

en ik wist
dit is mijn vorm
beide gelijk
vloeiende en toch vast
zo wil ik zijn
schrijvende: mens
dat men leest: liefde