Ontmoeting. Jaargang 15

[p. 142]

Frank Daen
Holland binnenin

In Amsterdam wonen de hoeren,
in Rotterdam is de zee.
Zeeland is van de boeren,
maar Friesland van het vee.

Uit Utrecht klinken de munten.
In Limburg wappert het graan,
daar liggen de hoogtepunten
ergens tussen kruis en maan.

In 't oosten spinnen de Saksen,
hun machines gaan altijd in draf,
Maar wie telt de artiesten, die laksen?
Ze worden geduld tot het graf.

Met hun namen zijn Holland's provincies
deftig als schepen in 't zwart.
Hun vreugden zijn penitenties,
en een snelbuffet is hun hart.

O Holland van knappe koppen
met hun edelmoedig gehoor,
soms kan ik je niet verkroppen,
geef ik er geen stuiver voor.

Je vroomheid heeft dubbele deuren,
je hemel is een vergiet.
Je delta-plan is een gebeuren,
dat vertekende spiegeling biedt.

Ik kan hier niet altijd blijven,
want onverwachts worden we oud.
Ik wil niet werkend verstijven,
opeens voelen: ik word koud.

[p. 143]

 

Maar bij tropenzon, rimboe en palmen

 

verlang ik te snel weer terug

 

naar je kleinburgerdom, je psalmen

 

en je gietregen over mijn rug.

 

 

 

Laat ik er maar niet aan beginnen,

 

ik raak jou als geweten nooit kwijt,

 

maar geloof me, ergens van binnen

 

voel ik me door jou misleid.