Ontmoeting. Jaargang 15

[p. 132]

Ad den Besten
Traditioneel

Schoonhoven, - als van geslacht
tot geslacht thuiskomend.
Niemand die mij meer kent,
en toch te zijn verwacht.

Popelend slaat het vier.
Iedereen ziet naar mij uit
door de heldere ruit
aan de straatkant van de rivier.

Maar ik heb anders verlangd:
ik kwam door de achterdeur
binnen, waar nog de geur
van kool en bonen hangt.

[p. 133]

 

Klinkende stap op het steen,

 

ketsend, - keuken en gang:

 

echo van overlang,

 

als over drie levens heen.

 

 

 

Niemand spitst nog het oor,

 

niemand schijn ik teveel.

 

Ik dring, het hart in de keel,

 

tot de mooie kamer door.

 

 

 

Rechts aan de wand een werk

 

van Berckheyde of zo,

 

't stadhuis een te speels bibelot

 

in het strenge oog van de kerk.

 

 

 

Alles te grijp, schat voor schat,

 

en tegelijk mij ontzegd.

 

Er wordt iets in mij weerlegd:

 

het huisrecht van deze stad.

[p. 134]

 

Kilte tot in het merg. -

 

De vaadren die in mij zijn

 

lijden kou, lijden pijn.

 

Hoe heb ik zo zonder erg

 

 

 

hen blootgesteld aan de tijd

 

- verwijt en verwijdering -:

 

vervreemden in eigen kring,

 

ontheemden in eeuwigheid!

 

 

 

Wat moet ik, waar moet ik naartoe

 

met al die doden in mij;

 

hoe kom ik ooit van hen vrij

 

en weg, - wie zegt mij hoe?

[p. 135]

 

O was ik zomaar een mens,

 

een vreemdeling hier, vrij man,

 

die doen en laten kan

 

en gaan en staan naar zijn wens.

 

 

 

De waag, - maar ik ben al te licht

 

bevonden, zo zwaar van moord.

 

Donkere bomen de poort

 

staat open. Er is iets in zicht...

 

 

 

- Alleen de rivier, een hand

 

vol toekomst. Hier scheept men zich in

 

voor morgen, een nieuw begin,

 

verte of overkant.

 

 

 

De doden, zij kreunen luid

 

en rekken, als ging het hun aan,

 

zich uit mijn diepten vandaan

 

boven mijn schouders uit.

 

 

 

Ga scheep! roept het boven mijn macht.

 

- Vaarwel dan, stad: misschien,

 

zo op de rug gezien

 

met heel mijn voorgeslacht,

 

herkent ge die werd verwacht,

 

erkent ge mij bovendien.