Ontmoeting. Jaargang 15

[p. 32]

Kritieken

Joy Packer
Noch de maan bij nacht.
's-Gravenhage - Ad. M.C. Stok. Zuidhollandse U.M.

Alice Lang, een verpleegster in Engeland, en Andrew Miller, de leider van een dierenreservaat in Zuid-Afrika, hebben door middel van briefwisseling vriendschap gesloten. Na de dood van haar moeder vliegt Alice naar Afrika. Maar eerder dan met Andrew maakt zij kennis met het leven op het reservaat, waar dieren en mensen, blanken en zwarten hun rol in spelen. Eerder dan Andrew leert zij Rusty kennen, Andrews broer en helper. De romance tussen Andrew en Alice loopt uit op een huwelijk tussen Alice en Rusty. Zij is evenwel niet het eigenlijke onderwerp van deze roman, evenmin als de raadselachtige dood van Andrews moeder. Het gaat hier om de achtergrond: het reservaat. Alleen al om die achtergrond: het leven van dieren en mensen, het in vriendschap samen werken en samen lijden van Europeanen en Bantoes, is deze roman de aandacht waard. Daar komt dan nog bij, dat de romance boeiend wordt uitgewerkt en de verwikkeling kundig gehanteerd.

J.M.Vr.

Friese verhalen in het Nederlands.
's-Gravenhage/Rotterdam - N.V. Nijgh & Van Ditmar.

In zijn inleiding tot deze bloemlezing zet Prof. Minderaa uiteen, dat de Friese letterkunde de belangstelling verdient van niet-Friese Nederlanders. De Friese poëzie en het Friese proza vormen echter een besloten wereld en alleen door vertalen kan het isolement worden doorbroken. Het Friese proza, dat hier in Nederlandse vertaling wordt gepresenteerd, is van de laatste dertig, veertig jaar, voor de Friese literatuur een periode van opmars. Het verzamelde ‘proza maakt zich voor een deel met meer of minder moeite los van het schablone-achtige volksvertelsel.’ Of dit eigenlijk een bezwaar is? Niet voor de leesbaarheid en frisheid van de vertellingen! Sommige van deze verhalen blijken werkelijk een verrassing. Ongetwijfeld zijn de Friese prozaïsten met hun vertalers (Douwe Tamminga en Anne Wadman) heel gelukkig geweest, maar de originaliteit van de thema- en motievenkeuze en de levendige uitwerking blijven voor hun eigen rekening. Kennismaking met het (vertaalde) Friese proza lijkt inderdaad voor de niet-Friese landgenoten van deze opmerkelijke schrijvers een soort plicht. Een die zichzelf beloont.

J.M.Vr.

Nick Funke-Bordewijk
Millicent.
's-Gravenhage/Rotterdam - N.V. Uitg. Nijgh & Van Ditmar.

Een 26-jarige Engelse jonge vrouw heeft haar betrekking opgezegd. Ander werk vindt zij als oppas van het tienjarige dochtertje Millicent van Geoffrey Mentor. Het kind Millicent blijkt een soort boze geest te zijn, die Jennifers leven en persoonlijkheid verandert en haar ten slotte in de dood drijft.

Deze roman is een bewerking van een gelijknamig hoorspel, dat door een deskundige luisteraar goedgeschreven is genoemd ‘met een sobere dialoog, waarin de groeiende beklemming treffend wordt gesuggereerd.’ Mogelijk. Een roman stelt echter andere eisen dan een hoorspel. Wat bij de lezer groeit is geen beklemming, maar ergernis over de onmogelijkheid en zinloosheid van wat hier wordt opgedist - in goede taal en belangwekkende inkleding.

J.M.Vr.