Ontmoeting. Jaargang 14

[p. 370]

Frank Daen
De bomen in de stad

Zoals alles zijn ze gegroeid
en opeens hebben wij ze ongemerkt
ontheemden met open handen
die geven, zomaar een geboorte
een begin langs de bekende wegen,
een kenmerk.
Ontmoetend zijn hun gebaren
als de woorden van oude vrienden
onkwetsbaar voor de uitleg der steden.
De tijd spiegelt de tijd
ja, onze intieme genoegens,
de zwakke aanplant van onze blijdschap
die nog voortdurend de dokter nodig heeft:
een bedreigde berghut halfhoog de helling.
Maar de deur van de stad
is voor ons opengegaan
nu we gezien hebben hoe het gegroeid is
begonnen met een klein gat tussen de stenen
en hoe het zich staande hield
totdat het sprak achter de wolken
voorbij de andersdenkenden
waar de ruimte openligt.