Ontmoeting. Jaargang 14

[p. 366]

Frank Daen

Maar in God is mijn hoop

daar leg ik mijn hand neer

Ik heb mijn hand neergelegd op een gedachte
mijn woorden knielen op lichte plaatsen
kosmische terpen van vrede en vrees.
Sterken mogen mij verachten
omdat de schuld in ons is
en de liefde van buitenaf
omdat ik weet en niet weet
ja, ik hoop zonder reden
de doden zullen het begrijpen.

In dagen van minachting en massadood
kon ik er schuilen
toen alle kleuren verschrompelden
vond ik er vensters op een nieuw landschap
maar wat zal mij overblijven
als het gebed neervalt als een vermoeide vogel?

Ik heb geen dekking dan deze hand.