Ontmoeting. Jaargang 14

[p. 309]

Tom Naastepad
Ontluikend besef

Eenzaam ben ik gemaakt, heb ik geschreven,
en als ik schrijf word ik mij pas bewust;
dat kan een nieuw gedicht nooit meer verdrijven,
en ik ga leven alsof dat zo moest.

Ik denk daarom dat het niet zonder bidden
verlopen mag, ik ben niet van mij zelf,
ik ben ontleend, een hand die mij zal wikken
heeft al de regels van mijn hand geteld.

Twee handen schrijven mij en mijn gedichten,
twee harten kloppen achter ieder woord,

mijn ziel een onderhorige gedachte,
broeder portier slaafs aan de kloosterpoort,

ik doe open, er staat iemand te wachten,
eenzamer nog, en ik ben diep ontroerd.