Ontmoeting. Jaargang 13

[p. 202]

Frank Daen
In memoriam patris

Van hem die hier ligt
weet ik niet dan een woord
de pennekras van een gebeente
dat uitgesproken is en zwijgt
dat zijn kracht gevoed heeft
aan hoog-enkelige populieren.
Ik wil gaan tot de man
die mijn vader is
en vind hem waar?
Dit is zijn kracht in mijn armen
zijn wil ken ik uit mijn worsteling
en zijn handen, die vast en geruisloos
grijpen dwars door de tijd.
Het is niet van horen zeggen
het is niet van weten tot mij gekomen
nee, we zijn
want de zoon weet alles van zijn vader
al weet hij niet van de man.
Hij geloofde in God.
Toen hij jong viel
in het bloedbad van de wereld
wentelde hij zich tot in de armen van Jezus:
een goede verliezer.

O zang van het bloed
dat de liefde mij naliet,
waarin voorvaderen ademen,
stroom waarvan de overzijde
in vermoedens verzekerd ruist.
Ik ken de dag niet
al weet ik van het uur -
zoals ik weet van hen allen
zoals ze ergens liggen
tot een afgeschreven gebeente
tot een stofmerk in het zand -
maar in God is mijn hoop
daar leg ik mijn hand neer.

[p. 203]

 

Ik zie mijn kinderen spelen

 

ze springen over de perken

 

en ik, ik zal mij neerleggen

 

ik zal mij uitstrekken

 

zes handbreedten onder hun voeten

 

op Zijn woord.