Ontmoeting. Jaargang 13

[p. 127]

Wim Brinkman
Tijd

Zo lang ik zeg: ik heb u zozeer lief,
en lichtjaren waarheid tussen ons bestaan,
zo lang nog is de nacht vol van verlangen.

Zo lang ik u als eenzaamheid vertaal
en nog verdriet heb om uw duisternis,
zo lang nog staat mijn dood in u te kijk.

Zo lang ik bid om de genade van uw handen,
achter uw naam mijn stilte verzwijg,
zo lang, o liefste, heb ik u niet lief.

Zo laat mij de woestijn van uw liefde,
ver van de bronnen, en een roep om duisternis
in mijn stem, brekend van hartstocht.

voor Margie