Ontmoeting. Jaargang 13

[p. 82]

Wim Pendrecht
Hora est

terugkeren naar het water
op de rand van gisteren
het verleden toevertrouwen
aan de dood van de doop
om van voren af aan
te beginnen, te beminnen
geboren worden
in- en uitademen
woorden spellen
opnieuw op te tellen
van tijd te passen
een blik van standhouden
wisselen met het oog
op de vijand van heden
die vriend voor morgen heet

men zegt:
een mens overleed
aan zichzelf
maar bloemen niet gewenst
het is vanzelf-
sprekend leven geblazen