Ontmoeting. Jaargang 12

[p. 282]

Okke Jager
Geen grond

wij zullen geen hoeksteen verwerpen
wij weten nu beter
wij verwerpen de vensters

ik zet een voet van ergernis
op het lichtvaardig licht
de zon heeft op mijn vloer gemorst
laat luiken van licht maar openstaan in
de bodem van breed begrip
ik weet wat ik zeg zegt het onder mijn voeten
dat dacht je beweert het bezijden mijn hoofd
en drie stralen licht verloochenen petrus
in naam des Vaders des Zoons en des Heiligen Geestes
want onder het kruis moeten rotsen scheuren
in de zijde gestoken door de zon
en ik moet in de gaten lopen
ik kan dit spel wel grondig haten
er is zelfs voor haat geen grond

in het licht is de lach van God een vrouw
uit de vaststaande rib van het hoekige weten
schiep Ik de lijnen van het geheim