Ontmoeting. Jaargang 12

[p. 169]

Okke Jager
Binnenkort

alle dagen doen hun best om de jongste te worden
totdat het per ongeluk lukt
de Heer komt op een woensdagmorgen in november
vanachter het grijze gordijn van oud-worden
of op een vrijdagmiddag achter in april
tussen de appelbloesems van jong-zijn
een onderwijzer wil nog even de les afmaken tot de bel
maar prompt komen alle deelsommen uit op nul
de Heer spreekt Zijn Troonrede uit op de wolken
er zullen huizen gebouwd worden waar niet een ander woont
belastingen worden verhoogd totdat alles van God is
leve de Koning! roept de aartsengel
mij niet gezien zegt de oeroude Adam
maar de bergen willen niet op hem vallen
omdat ze huppelen voor de ogen van de Heer
en de heuvels helpen hem niet
omdat ze handenklappen naar omhoog
en de zee wil hem niet meer met open armen ontvangen
maar zij snelt achteruit tot achter zichzelf
en de massa wil hem niet opnemen
omdat God ze verbrokkelt tussen Zijn vingers
hij grijpt het altaar waar David is dood
en meer dan Salomo staat in de lucht
hij loopt voor zijn leven achter de dood aan
maar de dood had het al aan zien komen
hij zegt god mag mij verdoemen maar bedoelt van niet.
Engelen dalen als een sneeuwbui op de spoorlijn
de machinist trekt aan de noodrem als een koster
met Kerstmis aan het klokketouw
zelfs de boekhouder houdt het niet meer
Marsbewoners! roept de omroeper
Maar vele journalisten zullen de laatsten zijn
vogels stijgen op ter begroeting
de anemonen in Israël herkennen Hem nog van toen
een kerkorgel begint uit zichzelf
of niemand ziet de engel die er achter zit en speelt
er mislukt nog voor het laatst een operatie
omdat de dokter wegloopt naar het raam

[p. 170]

 

en met gummi handschoenen zwaait naar God

 

een kind speelt gewoon door

 

even in de lucht en dan weer op aarde

 

het laatste woord van de graaf was: wij gaan aan tafel

 

de leeuw uit zijn wapen eet stro in de stal

 

een man werpt een vrouw in de rivier

 

maar tussen de brug en het water wordt zij veranderd

 

en zij valt nieuw en naakt op de droge grond

 

twee vrouwen maken voeringen in linkermouwen

 

de een wordt verworpen en de ander aangenomen

 

de doodsgraver legt de krans recht en zegt

 

dit is het einde van deze plechtigheid

 

de dominee zoekt nog een psalm bij zijn preek

 

het moet erbij passen zegt hij hardop

 

en meteen past alles bij alles.