Ontmoeting. Jaargang 12

[p. 127]

Muus Jacobse
Geboorte-eiland

Heenvarend naar het noorden
In het spoor van 't verleden
- Voetstappen van mijn vader -
Ontvangen mij de meeuwen,
Die roepen niet te toeven
Rondom een kerkhoftoren,
Maar aan de zee te zoeken
Naar de verbleekte tekens
Van schelpen, eierschalen,
Die mij verborgen droegen
En 't strand van mijn geboorte
Ophieven uit het water.

Het land ontvangt mij nog,
Maar de taal ben ik verleerd.
De mensen kennen mij nog
- De verloren zoon die keert -
Maar heb ik mij niet te schamen,
Als ik ze tegenkom,
Voor het spel met hun oude namen
Waarmee ik mij vermom?
Alleen met de nacht en de wind
Dwaal ik tussen duinen en dijken,
Of ik de woorden vind
Die mij geheel gelijken.

Ik zal vandaag of morgen
Toch wel het pad herkennen
Naar het uiterste land
Waar ik mijn loop begon.
Ik zal mijn voeten strekken
Wanneer ik heen moet reizen
Ontbonden in elementen,
Lucht, zand, golven
En in mijn huid de zon.
En mijn mond zal een naam zeggen
En mijn hand vindt wel een hand
Die mij de weg zal wijzen.