Ontmoeting. Jaargang 12

[p. 89]

Nel Veerman
Aquarel voor een dichteres

In een heldere ruimte
aan de grens van het leven
waar de ochtend dauw is
en het gras haast blauw is
zie ik haar bezig:
zij spelt de morgen,
zij spelt de rivier,
zij spelt de bomen,
zij spelt het dier.
Zij heeft de vreugde zeven keer zeven-
maal op het lichte water geschreven,
zij wenkt de stoffige mensen die
van verre voorbij gaan: kom en zie,
zij schept wie vermoeid
in haar morgen gelooft
wind in het haar
en zon op het hoofd.