Ontmoeting. Jaargang 12

[p. 1]

Bergman
Zeeziek

het licht wil met mij opstaan
de maan drijft in de dood
de vogel van de morgen
baadt mij in schaamte rood

de vissen van de diepzee
zingen het laagste lied
de vogel van de morgen
vliegt hoog en antwoordt niet

mijn ogen willen aangaan
de tekens van de tijd
de vogel van de morgen
verdeelt het brood in nijd

ik trek bij elke traptree
de zon over mijn huid
de vogel van de morgen
lacht mij ten voeten uit