Ontmoeting. Jaargang 10

Bergman
Kleine verzoening

Ik wuif een zomerse zakdoek
naar een verbaasde trein
en wandel mijn glimlach zoek
langs de generale lijn

Ik sta mij in alle hoeken
hartgrondig te bezeren
het hoofd kan verademend vloeken
de voeten willen niet keren

nu loop ik om te bedaren
het licht van de dag achterna
en zegen met vrome gebaren
de aarde waarover ik ga