Ontmoeting. Jaargang 10

[p. 182]

Henk Kooyman
Warme morgen

Hij ontwaakte
En zag de dauwaarde
En houten engelen in een rij

Hij dacht:
‘Waarom streden mijn lippen
Tegen mijn eigen mond?

(De bloemen gaan op in groene
Bloedverwanten, de doden liggen bedolven
Onder een gladgrijze grafsteen)’

‘Wat zou ik nog’, dacht hij, ‘als
het armetierige schoolhoofd een hek smeden?
Een hek tegen de leegte?’