Ontmoeting. Jaargang 10

[p. 52]

Henk Kooyman
Rotterdam

Licht
Was niet meer in te houden
De dag woei open als een vlag

De wind geeft het water
Lichtende wenkbrauwen
Hoog in de metalen dag staat
Een schip ontstellend groot voor de zon
Bruinrood oprijzend uit het water
Hangend met touwen in de ruimte
Eenzaam schilderij
Uit ijzeren bouwwerken braken
Zwijgzame verwilderde kranen

In de lucht spraken sneeuwwitte heksen
Er waren sleepboten jagend
Als kleine koortsachtige vissen
Door kolkend water

In de witte middag
Rijst en daalt het licht
In flitsende seconden
De wind rumoerig en dronken
Draagt de zilte geur van het water
Rustige bruggen dragen geraas
Als verzadigde vleermuizen
Boven mistige spiegels
Langzaam en donker ademt de Maas
Voor mijn oog stroomt de dag voorbij
In lichte motordromen verzonken