Ontmoeting. Jaargang 10

[p. 12]

J.W. Schulte Nordholt
Besluit

Wanneer ik in de zachte schemering
mij aanzie in mijn eigen spiegeling
in 't lichtbewogen water van de gracht,
zie ik mijzelf vervloeien kring na kring
en langzaam ga ik over in de nacht.

Tenzij ik wegga, maar vind ik de moed
om mij tegen mijn weemoed te verweren,
mij op te richten en mij om te keren,
op weg te gaan het leven tegemoet?

Ik doe het toch, met alle pijn is leven
het enige op aarde ons gegeven
en vol van redeloze trots en goed.