Ontmoeting. Jaargang 9

[p. 193]

Constant Labruyère
Harlingen

late wind dreef de haven
van deze avond binnen
en sprak zeer zacht de verte
uit in onze zinnen

lamplicht werd ontstoken
in de kleine havenstad
en donkere schimmen vogels
vlogen zo maar wat

bij de pieren braken golven
met haast zonder geruis
en verspoelden en wij voelden
ons zo ver en toch zo thuis

de wereld in zeldzame vrede
lag zij en sliep haar onrust
in binnen de omboging
dezer Waddenkust.