Ontmoeting. Jaargang 9

[p. 130]

Dick Voerman
Lied

Dit donker lied dat ik kan horen,
een fluisterstem, die mij verleidt
tot poëzie en tederheid,
gaat, vóór het zingen, mij verloren.

Vóór het zich neigt is 't weer geweken,
wel even vreemd als licht van zin,
een einde niet, ook geen begin,
een zingend noemen zonder spreken;
steeds onbereikbaar in verschijnen,
welhaast nabij tijdens het gaan,
in stamelingen nooit verstaan,
maar even hoopvol na verdwijnen....

Dit lied, te ijl om neer te schrijven,
al meer een geur dan een gerucht,
een huivering, een broze zucht
van bloemen die op water drijven,
gaat, vóór het zingen, al verloren,
hoewel het zacht en donker is,
een volheid en een lafenis....
dit donker lied dat ik kan horen.