Ontmoeting. Jaargang 9

[p. 100]

Het witte vervolg
Auke Jelsma

je kunt er met de zon spelen zij is minder warm dan je eerst dacht. het eigenlijke licht is een mantel om de aarde heen. God is aan alle kanten om de aarde heen. elke heuvel loopt op Hem toe als je meeloopt wordt het steeds lichter tot de glimlach in je openberst als een rijpe vrucht. je denkt dat je droomt zo mooi is het. luchtkastelen staan stevig gebouwd van blokken hemel. ze vallen niet in elkaar ze vallen ook niet om. de bomen zijn illusies die plotseling vaste wortels blijken te hebben waar je niet op durfde hopen. nachtmerries zijn allang weggesteigerd daar hoef je dus niet meer bang voor te zijn.

eigenlijk hoef je hier nergens bang voor te zijn dat is een gekke gewaarwording, je moet er eerst wel aan wennen.

er gaat een rivier langs je voeten. de golven spatten witte vissen boven het water, af en toe een mensenhoofd als je glimlacht komt er een arm bij ook al een witte vis die je toewuift.

de struiken draaien hun takken voor je langs tot de vruchten vlakbij je mond komen te hangen. je hoeft hem maar open te doen en toe te bijten natuurlijk. als je geen zin hebt schud je gewoon maar van nee dan gaan ze wel naar een ander toe. overigens is het gras een spelletje aan het doen met je tenen. dat is een behaaglijk gevoel en mocht er een leeuw op je afhollen loop dan alsjeblieft niet weg. hij zou bedroefd het hoofd laten hangen hoe heb ik het nou met je.

de kleuren leven dat moet je maar niet vreemd vinden. ze wandelen om je heen altijd in een verrukkelijke harmonie zodat het landschap geen ogenblik eentonig is.

trouwens als je op je rug gaat liggen zijn je ogen twee blauwe vogels in de lucht. dat heeft het voordeel dat je veel meer zien kunt.

om de haverklap kom je kennissen tegen. dat is zo gek nog niet alle mensen zijn hier kennissen vrienden familie van elkaar. die vrouw met die mooie borsten is je moeder en elk kind is jouw kind elk kind noemt je vader.

nu eens loop je met je zuster dan met je broer dan met een heel stel tegelijk en je staat versteld van de blijde geest en van al de goede moppen die je hoort. je staat er versteld van dat moppen zo geestig kunnen zijn zonder dat ze schuin tegen de mensen aan moeten leunen.

maar hoe gelukkig je ook bent de stemming is toch het best als Jezus erbij komt. dat gebeurt dikwijls ook al een broer van je. hij loopt een eind mee op ieder verdringt zich om hem net als vroeger maar nu om een andere reden. nu weet iedereen wat Jezus voor iedereen gedaan heeft nu is iedereen dankbaar en zo gelukkig dat je soms op de knieën valt.

[p. 101]

allen op de knieën de kleuren komen er voor de aardigheid bijliggen daartussen groot Jezus.

je voelt hoe de mantel van licht zich toespitst op deze plaats een pijl van licht op het hart van de aarde. je luistert naar het gesprek tussen Jezus en zijn Vader. ondertussen maken je knieën kleine putten in de grond en als je opstaat zing je een nieuw lied al weer één.

de woorden die je tegen elkaar tegen Jezus tegen God zegt zijn nooit weg zoals vroeger. ze blijven bestaan en soms ontmoet je ze weer dat is een blij herkennen ook al in tegenstelling met vroeger. ze vliegen als bloemen als vlinders geurend en strelend van het ene hoofd naar het andere.

de woorden van Jezus zijn sterren. als je één plukken wilt mag dat maar wees er voorzichtig mee ze zijn erg kostbaar.

je denkt natuurlijk nog wel eens aan vroeger. je wordt er trouwens vanzelf wel aan herinnerd want je werken volgen je na ze lopen je op de voet. als je omkijkt zeg je o ja maar je hoeft je niet ongerust te maken ze zijn niet zo lelijk als vroeger ze hebben geen waterhoofden meer. God heeft ze namelijk aangekeken achter de mantel van licht.

het is nu een aangename bezigheid aan het verleden te denken. elke keer denk je Jezus je maagzweer denk je Jezus je rheumatiek denk je Jezus de kanker en de watersnood denk je Jezus een gouden stralenkrans om de toppen van je herinnering. je verwondert je alleen dat je Jezus er vroeger niet steeds bijgedacht hebt. wat zou alles veel gemakkelijker te dragen geweest zijn als je dit in het oog gehouden had: Jezus heeft je lief heeft je Golgotha lief.

je denkt natuurlijk aan vroeger. dit is het witte vervolg. wat daar begonnen is dat zie je nu pas duidelijk.

je krijgt nooit genoeg van deze heerlijkheid en als de zon je in de weg staat dan duw je haar maar opzij. ze is veel minder warm dan je eerst dacht en je geniet samen met Jezus samen met je broers je zusters samen met de kleuren en de werken van vroeger want je weet dat God in een mantel van licht om je heen is. o het is hier zo heerlijk je krijgt er tot in der eeuwigheid geen genoeg van. Jezus en God Jezus en God je komt hun liefde constant tegen.