Ontmoeting. Jaargang 9

[p. 88]

Nora Petit
Ondertussen

Balanceren naar het uiterst dunne einde
elke nacht wachten op morgen
vragen: kom je niet wonen
in een nest een hol een kooi?
Ik woon ook liever in mijn ogen
dan in het daglicht buiten.

Op een vierkante meter ademen
de ledematen wrijven
en slapen gaan.
's morgensvroeg klapwieken
met het hoofd omhoog
verantwoord lachen
onder het voorhoofd
maar ondertussen
de tenen krommen
voor de sprong.