Ontmoeting. Jaargang 9

[p. 54]

Herm. Steggerda
Dalwaarts

Ik heb geen hoop meer, dat je nog zult komen,
Het plein wordt angstig leeg, de bomen
staan peinzend aan de zwarte gracht.
De laatste trein passeert de brug naar middernacht.

Het heeft geen zin de hoop te voeden.
Ik ben voorbij het vaag vermoeden
En weet: met droom heb ik mijn pijn verzacht.
Dit wreed ontwaken had ik reeds verwacht.

Een herfstboom naakt en uitgeschud,
Voor elke levensdroom te dor en uitgeput
En eenzaam als de wind die door zijn takken gaat
Zo wacht ik in het hart der stad. De enkeling
Die hier passeert vermoedt slechts mijn ontreddering
God ziet een man, die kansloos aan de laatste halte staat.