Ontmoeting. Jaargang 8

[p. 182]

Jan Rijnsdorp
Grafschrift

De dode ogen waren nog niet dicht
of de vervreemding was niet meer te keren.
Onzichtbaar werd hij van het bed gelicht.

De nabestaanden, die zich nog verweren,
bergen van hem wat hun het naaste ligt
en leggen 't ergens neer, waar 't moet verteren.

Weet hij de steen, gewillig opgericht,
waar afgesproken woorden in verweren?
Zijn eigennaam? Zijn eigen naam wellicht?

Geen taal of teken kan hem nog bezweren,
want dood is doof en heeft een blind gezicht.
Zoekt hij zichzelf, hij moet zichzelf ontberen.

Een sterveling wordt niet verder ingelicht.
Wat wij niet weten zal de tijd niet leren
en wat wij weten geeft geen overzicht.

Een vonnis, dat wij blindelings noteren.