Ontmoeting. Jaargang 8

[p. 101]

Nel Veerman
Sint Walburg

Vast verankerd in zijn toren,
't Hoge dak van licht leiblauw,
Sterk en rood van muur en schoren,
Ligt het oude kerkgebouw
Als een saamgebald bezinnen.
Over 't scheemrig plein terzij
Schijnt olijfgroen licht van binnen,
Ruisen duiven snel voorbij.

Wat toch werd door wie in oude
Tijden één geheel en hecht
Deze ruimte overbouwden
Tot op deze dag gezegd
Dat zij, die hier binnentreden
Luistren moeten, lang en diep,
Of geen stem uit het verleden,
Op hun hunkering van heden
Nog een laatste antwoord riep.