Ontmoeting. Jaargang 8

[p. 34]

J. van Doorne
Hoogmoedig is ons hart

Waar het om gaat is niet gezegd:
het woord sterft steeds weer in mijn mond;
ik leg het af, een dode knecht
die is gestorven als een hond.

Maar dat is niets. Veel liever heb
ik lijken dan onvruchtbaar zaad.
Beter te sterven in het web
dan zonder vleugels, zonder kwaad
als worm te leven in de grond.

Ach, dwaze hoogmoed! Bitter leed!
Blind wil ik zijn en stom van mond
zo God mij nimmermeer vergeet.

Ik schrijf gedichten en ik schrik
van wat Goddank verzwegen is.
Hij geve, dat één ogenblik
mijn hart Hem stil genegen is.