Ontmoeting. Jaargang 7

[p. 274]

M.H. Rijnsburger

Ik kan de deur naar buiten niet meer vinden
en daar buiten is de zon
daarbuiten is mijn vriendin de zon

ik tast de muren af die warm zijn
van haar klopsignalen
en ik vermoed haar blonde haren
voor het matglas venster in mijn kamer

ik weet dat zij een jurk draagt
van boterbloemen
en ik weet dat zij stukjes hemel
heeft gezaaid tussen de vergeet-mij-nieten
en overal licht heeft laten regenen
in de wei en op de dotters aan de waterkant

ik roep haar naam
maar de muren van mijn kamer
zijn te dik om haar er mee te ontmoeten

ik bons met mijn vuisten
op het venster
maar het is van onbreekbaar glas

eindelijk vind ik een deur
een deur die langzaam opengaat
dan loop ik verbaasd een rouwkamer binnen

alleen de dode is er nog niet