Ontmoeting. Jaargang 7

[p. 119]

Cor J. Nobel
Trouwbericht

Noem mij de namen niet,
niet nu het avond wordt, en nacht;
mij heeft zich geen als bruid gedacht,
geen peluw ooit mij samen ziet.

Noem mij de namen niet. -
Er was een stem, die zong en zong,
naar snel vergeten glorie dong;
een overoud en triestig lied.

Een lied zo oud, zo grijs en oud,
zo oud wel als de wereld is;
hoe schaarse vreugd bij zwaar gemis,
door elk gekend, met geen vertrouwd.

Alleen een stem, die zingt en zingt,
te breken weldra in een snik;
nooit hij of wij, alleen maar ik,
alleen een stem, die zingt en zingt.

Verstorven schoot, eens bloei-bereid,
versmade borsten, sterk en rond,
te reiken aan een kleine mond,
een kleine mond, die vraagt en schreit.

O weelden, die ik nooit verwierf,
en metgezel, die nimmer kwam,
en maagdom, die geen man mij nam;
o zaad, dat in mijn schoot verstierf.