Ontmoeting. Jaargang 7

[p. 105]

Inge Lievaart
Twee maal verbaasd

Is de tong de woorden vergeten?
Is de stem veranderd van klank?
Er is een geluid van twisten
en geen die de ander verstaat.

Is het oor gesloten voor horen,
staat het leeg en zonder bewoners?
Of ruist alleen maar het bloed
te luid en te eigengereid,
dat het luisteren dood wordt geboren?

Ach, het hart werd te eng voor verbazing,
want de zetel daarin is bezet
door het ik, men zegt door de Waarheid,
het is dat, wat men er voor houdt,
soms troont er alleen maar de Letter,
kapiaal en niet te bewegen,
een dommekracht zonder gezicht.

Zou het hoofd die schat dan nog bergen?
De huisheer heeft alles geordend,
in de duizend verschillende laden
is geen plaats voor zo'n vreemde substantie,
die gewogen kan nog berekend,
zonder zegel of etiket.
Het merkartikel verdraagt
geen waar, die als de verbazing
aan de deur kan worden gekocht.

Maar de drukwerken worden gelezen,
alle drukwerken zonder verbazing
waar onder het Woord ligt begraven.

- Maar het Woord zal nochtans weer opstaan,
in verbaasde oren weer opstaan,
op verwonderde tongen weer spreken,
want het leeft!